ညီမေလးကုိ ခ်စ္တယ္တဲ့။ သူမ ခ်စ္ေသာ ကုိႀကီးရဲ႕ စကားသံ။ ကုိယ့္နားကုိယ္ပင္ မယုံႏုိင္သလုိျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာတဲ့ ကုိႀကီးရဲ႕ စကားသံက သူမရဲ႕ မယုံႏုိင္တဲ့ စိတ္ေတြကုိ လြင့္ပါးသြားေစတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ခဏေလးက သူမဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။
သူမနဲ႔ ကုိႀကီး သိခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါေရာလား။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ သူမကသာ ကုိႀကီးကုိ စၿပီး ခ်စ္မိခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အစပုိင္းေတာ့ ကုိယ့္ထက္အသက္လည္းႀကီး၊ ေနာက္ၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားမိတဲ့ ကုိႀကီးကုိ ခင္မင္ရင္းႏွီး႐ုံသက္သက္။ ကုိႀကီးနဲ႔ ခင္မင္ခြင့္ရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနခဲ့ေသးတာ။ သူမရဲ႕ ႏွလုံးသားက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ကုိႀကီးအေပၚ ရင္ခုန္ေနခဲ့မိတာ၊ ကုိႀကီးနဲ႔ စကားေျပာေနရတာကုိ ေပ်ာ္၀င္ၾကည္ႏူးေနခဲ့ တာလည္း ဆုိတာေတြ အတိအက် မသိေတာ့ပါဘူး။ သူမ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ ႏွလုံးသား အနက္႐ႈိင္းဆုံးေနရာမွာ ကုိႀကီးဆုိတာ ရွိႏွင့္ေနခဲ့ၿပီေလ။
ႏွစ္ေယာက္ဆုံတုိင္းမွာ စကားမ်ား စပ္စုတတ္တဲ့ သူမနဲ႔ စကားနည္းၿပီး ေမးသမွ်ကုိသာ ေျဖတတ္တဲ့ ကုိႀကီး…။ တစ္ခါတေလမွာ သူမရဲ႕ စကားသံေတြထဲကေန ကုိႀကီးအေပၚ သံေယာဇဥ္စကားေတြ ဖိတ္လွ်ံက်သြား တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တဲ့ ကုိႀကီးကုိ စိတ္တုိမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မနည္းပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ အၿမဲတမ္း ေသြးေအးေအးနဲ႔ အသည္းႏွလုံးမရွိသလုိေနတတ္တဲ့ ကုိႀကီးဆီက စကားသံတခ်ဳိ႕ထြက္လာပါတယ္။
'ညီမေလး ကုိႀကီးအေၾကာင္းကုိ မသိေသးလုိ႔ပါ။ ကုိႀကီးလုိလူတစ္ေယာက္ကုိ သံေယာဇဥ္ထားမိရင္ ညီမေလးပဲ ခံစားရလိမ့္မယ္…' တဲ့။
'ကုိႀကီးရဲ႕ အရင္အေၾကာင္းေတြ မသိခ်င္ပါဘူး။ ကုိႀကီးကုိ ခ်စ္တယ္။ အဲဒီလုိေျပာလုိ႔ ကုိႀကီး ညီမေလးကို အထင္ေသးရင္လည္း ေသးႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ညီမေလးကေတာ့ အခုလုိေျပာမိလုိ႔ ေနာင္တမရဘူး။'
အဲဒီလုိ သူမရင္ထဲက ပြင့္အံက်လာတဲ့ အခ်စ္ေတြကုိ ကုိႀကီး ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ သူေျပာတတ္တာက 'ညီမေလး စိတ္နဲ႔ပဲ ႏႈိင္းေပါ့…'တဲ့။
ဒါဆုိ ကုိႀကီးလည္း ညီမေလးလုိပဲ ခ်စ္ေနတာေပါ့ေနာ္ လုိ႔ သူမ မရဲတရဲအေတြးေတြနဲ႔ ႐ူးမိေသးတယ္။ မေတြ႔တာၾကာေပမယ့္ ကုိႀကီးဆီက 'ညီမေလးကုိ သတိရတယ္…' ဆုိတဲ့ စကားသံေလးကုိပဲ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိ တတ္တယ္။
နယူတန္ရဲ႕ တတိယနိယာမလုိပဲေပါ့လုိ႔....ေျပာတတ္တဲ့ ကုိႀကီးေၾကာင့္ သူမ သံေယာဇဥ္ရွိသလုိ ကုိႀကီးလည္း သူမအေပၚ သံေယာဇဥ္ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိခဲ့တယ္။
တေန႔ေတာ့ သူမယုံၾကည္တာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္မိတာေတြ ပ်က္စီးသြားခဲ့ေတာ့ သူ႐ူးတေယာက္လုိပဲ အျဖစ္မွန္ကုိ လက္မခံႏုိင္ခဲ့ဘူး။ သူမရဲ႕ဘ၀မွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူတေယာက္ေၾကာင့္ ရခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး ဒဏ္ရာေတြပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ သူမခ်စ္တဲ့ ကုိႀကီးက သူမကုိ တႀကိမ္တခါမွ ခ်စ္တယ္လုိ႔.. မေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆုံးနဲ႔ ႏွေျမာတသျဖစ္စရာ အိပ္မက္တခုေတာ့ မက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကုိႀကီးဆီက ညီမေလးကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့ေလ။ အခ်စ္ေတြနဲ႔အတူ ကုိႀကီးဆီက ေႏြးေထြးတဲ့ အသံကုိ ၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာပဲ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိပ္မက္ဆုိတာ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ႏုိးထရတာပဲေပါ့။
အိပ္မက္နဲ႔ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ကေတာ့ ေက်ာခ်င္းကပ္အေနအထားလုိ ျခားေနခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ေက်ာခ်င္းကပ္တယ္ဆုိတာ ရန္သူရွိတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာခ်င္းကပ္တာေပါ့… ရန္သူမရွိတဲ့အခ်ိန္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာေပါ့… ဆုိတဲ့ လက္ေတြ႕မက်တဲ့ အေျခအေနတခုကုိ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္။
အခုေတာ့ လက္ေတြ႕ဘ၀ရဲ႕ အခ်စ္ဆုိတာကုိလည္း ဒဏ္ရာေတြနဲ႔အတူ ေမ့ပစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားမိခဲ့တယ္။ လူတေယာက္ကုိ နင့္ေနေအာင္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏွလုံးသား တစုံကုိလည္း အလုိမရွိေတာ့ပါဘူး။ အခုခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ ဆႏၵတခုသာ ေနာက္ဆုံး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဆႏၵသာျပည့္၀ခဲ့ရင္ ဒဏ္ရာေတြမရွိတဲ့ ႏွလုံးသားအသစ္တစုံကုိ သူမပုိင္ဆုိင္ခြင့္ ရႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း…။
လ၀န္းေလး
၂၄.၈.၂၀၁၁။
No comments:
Post a Comment