က်ေနာ္ ဒီလထဲမွာ ေတာင္ႀကီး-အင္းေလး ခရီးစဥ္တခုသြားဖုိ႔ စီစဥ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အားလုံးျပင္ဆင္ၿပီးကာမွ ကိစၥတခုေၾကာင့္ ခရီးစဥ္ပ်က္သြားခဲ့တယ္။ သြားမယ့္ရက္မတုိင္မီ ၃ရက္အလုိေလာက္က ပန္ဆုိးတန္းမွာရွိတဲ့ အင္း၀စာအုပ္ဆုိင္ကုိ က်ေနာ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ တေလာေလးက ဆရာေမာင္သာခ်ိဳရဲ႕ စာအုပ္အသစ္တအုပ္ထြက္တယ္လုိ႔ တီဗြီအစီအစဥ္တခုမွာ က်ေနာ္ၾကားလုိက္မိလုိ႔ အဲဒီစာအုပ္ကုိ အဓိက၀ယ္ခ်င္တာနဲ႔ အင္း၀စာအုပ္ဆုိင္ကုိ က်ေနာ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ရယ္ အရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ႐ုံးက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ အစ္မတေယာက္လည္းပါတယ္။ စာအုပ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ အေရာင္း၀န္ထမ္းညီမတေယာက္ကို ဆရာ့ရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္တဲ့ စာအုပ္ကုိေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူက ဆရာ့စာအုပ္ေတြထားတဲ့ စင္ဘက္ကုိ က်ေနာ့္တုိ႔ကို လုိက္ပုိ႔တယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ စာအုပ္နာမည္က 'အနာဂတ္၀ါက်မ်ား' တဲ့။ စာအုပ္က ခပ္ပါးပါးေလး။ က်ေနာ္ေတြးမိလုိက္တာက ခရီးသြားရင္ထည့္သြားဖုိ႔ အေတာ္ပဲလုိ႔ ေတြးမိလုိက္တယ္။ ေနာက္…စာအုပ္ေတြလုိက္ၾကည့္ရင္း ဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ႕ စာအုပ္ေလးတအုပ္သြားေတြ႔တယ္။ 'အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံႀကိဳးၾကာသံမ်ား' လုိ႔ အမည္ေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ယူၾကည့္ရင္း အတြင္းပုိင္း မာတိကာကုိၾကည့္ၿပီး အဲဒီစာအုပ္ေလးကိုလည္း ၀ယ္လာျဖစ္လိုက္တယ္။
စာအုပ္ဆုိင္က ျပန္လာေတာ့ တခ်ိန္လုံးၿငိမ္ၿပီးလုိက္လာတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြထံက အသံထြက္လာတယ္။ သူက စာဖတ္တာ ၀ါသနာပါေပမယ့္ စာအုပ္ေတာ့ မ၀ယ္ျဖစ္ဘူးလုိ႔ေျပာၿပီး က်ေနာ္စာအုပ္ေတြ၀ယ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာေနတယ္။ ဟုိယခင္ သူနဲစသိကတည္းက က်ေနာ္စာအုပ္ေတြ၀ယ္ၿပီး ထားတတ္တာ သူသိတယ္ေလ။ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ၿပီး ဖတ္ခ်င္တဲ့သူေတြကုိ ေလးငါးရက္ ေပးဖတ္တတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္စာအုပ္ေတြကို ႐ုိ႐ုိေသေသကုိင္မွ… မဟုတ္ရင္ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ အားမနာတမ္းေျပာတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို သူအသိဆုံးေလ။
က်ေနာ္ ရန္ကုန္ေရာက္ေနရင္ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကုိ စိတ္မခ်ျဖစ္ၿပီး စုိးရိမ္ေနတတ္ျပန္တယ္။ တခါတခါျပန္ျဖစ္ရင္ ျခကိုက္မွာစိုးလုိ႔ ၾကည့္ရတာ အေမာ။ တေနရာက တေနရာေျပာင္းရင္ပဲ စာအုပ္ထုပ္က မနည္းမေနာ သယ္ရတယ္။ က်ေနာ္သြားေလရာ စာအုပ္ေတြကုိလုိက္သယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ မသယ္ႏုိင္ရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး စိတ္က အဲဒီစာအုပ္ေတြဆီမွာ။
အခု က်ေနာ္ေနတဲ့ ေမေမ့ေမာင္ က်ေနာ့္ဦးေလးအိမ္မွာ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ က်ေနာ့္ေမာင္၀မ္းကြဲေလးတေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီက်ေနာ့္ေမာင္ေလး က်ေနာ့္စာအုပ္ေတြကို ကုိင္မွာ ဆြဲဆုတ္ပစ္မွာ စုိးေနမိတယ္။ က်ေနာ္စိုးရိမ္ေနတဲ့ အတုိင္းပဲ တေန႔က မုိးမုိးအင္းလ်ားရဲ႕ စာအုပ္တအုပ္ ဆုတ္ျပဲသြားေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ကေလးဆုိေတာ့ ေျပာရခက္ဆုိရခက္နဲ႔ အဲဒီဆုတ္ျပဲသြားတဲ့ စာအုပ္ေလးကုိပဲ ရင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ တခါတေလ စာအုပ္ေတြ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ခ်ၿပီး စာဖတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ က်ေနာ္… ခုေတာ့ အဲဒီလုိလည္း မလုပ္ရဲေတာ့။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကုိသာထုတ္ၿပီး ဖတ္ၿပီးရင္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာျပန္သိမ္းတတ္ေနၿပီ။ ေမေမသာ ဒီအေၾကာင္းေတြသိရင္ က်ေနာ့္ကို စည္းကမ္းမရွိတဲ့သူ…ခုေတာ့ မွတ္ပလားလုိ႔ ေျပာမည္သာ။ ခုေတာ့ ကုိယ့္အျပစ္နဲ႔ကုိယ္မုိ႔ ေမေမ့ကုိလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး။
အရင္က က်ေနာ္စာဖတ္တာ ၀ါသနာပါေမယ့္ စာအုပ္၀ယ္တဲ့ အက်င့္မရွိခဲ့။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ့ ရြာအိမ္ကုိ က်ေနာ္ျပန္ေတာ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ အိမ္ကို စာအုပ္လာေရာင္းတယ္။ စာအုပ္ေတြက ဘုရားစာအုပ္ေတြ၊ ျမန္မာေဆးၿမီးတုိစာအုပ္ေတြ၊ ဟင္ခ်က္နည္းစာအုပ္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ေဗဒင္စာအုပ္၊ စုိက္ပ်ဳိးနည္းစာအုပ္ေတြ စတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းစုံပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြထဲကမွ တကၠသုိလ္ေန၀င္းေရးတဲ့ "ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း" ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကေလးကို က်ေနာ္သြားေတြ႔ေတာ့ ေမေမ့ကုိ ၀ယ္ေပးဖုိ႔ေျပာမိတယ္။ မ်က္ႏွာဖုံးက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ တည္ၾကည္ေလးနက္တဲ့ ႐ုပ္ပုံကို ေလးစားဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ရတယ္။ တအုပ္တည္းသာ က်န္ေတာ့တဲ့ အဲဒီစာအုပ္ေလးကုိ ေမေမက က်ေနာ့္ကို ၀ယ္ေပးတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္စာအုပ္ေလး ရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာ အခုထိ အမွတ္ရတုန္းပါပဲ။
က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဆုံး ကုိယ္ပုိင္စာအုပ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္စာအုပ္ေတြ၀ယ္ျဖစ္လာေအာင္ တြန္းအားေပးတဲ့ စကားေလးတခြန္းကုိ ဖတ္မိခဲ့တယ္။ "စာအုပ္မရွိေသာ အိမ္သည္ ျပတင္းေပါက္မရွိေသာ အိမ္ႏွင့္တူသည္" ဆုိတဲ့ စာေလးကုိ ဖတ္မိၿပီး အဲဒီစကားေလးအတုိင္းပဲ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ဟာ ေမွာင္မည္းၿပီး ျပတင္းေပါက္မရွိတဲ့ အိမ္ေလးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ အလင္းေရာင္ ကင္းမဲ့ၿပီး ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အိမ္မွာေနေနၾကတဲ့ သူေတြကေကာ ထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့ အလင္းေရာင္ကုိ ျမင္ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႔ က်ေနာ္ေတြးေနမိတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိလည္း ျပတင္းေပါက္ေတြနဲ႔အိမ္ျဖစ္ဖုိ႔ က်ေနာ္ႀကိဳးစားေနမိေတာ့တယ္။ ျပတင္းေပါက္ေတြရွိမွ အလင္းေရာင္ေတြ ၀င္လာႏုိင္မွာကုိး။ အဲဒီစာစုေလးကုိ ဖတ္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပုိင္း လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕လခေလးနဲ႔၀ယ္ျဖစ္သလုိ က်ေနာ့္ဖြားဖြားရဲ႕ မုန္႔ဖုိးေတြနဲ႔လည္း စာအုပ္၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖြားဖြားက က်ေနာ္အခုအရြယ္ထိ ကေလးလုိ မုန္႔ဖုိးေပးတုန္း။ အစကေတာ့ ဖြားဖြားေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးေတြကုိ ေတြ႔ကရာေလွ်ာက္သုံးပစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း ဖြားဖြားေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးေတြ အခ်ည္းအႏွီးမျဖစ္ေစဖုိ႔ဆုိတဲ့ အေတြး၀င္လာၿပီး စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္က တတ္ႏုိင္သမွ် ျပတင္းေပါက္ေတြရွိၿပီး အလင္းေရာင္ ၀င္ႏုိင္သေလာက္ ၀င္လာေအာင္ေပါ့။ က်ေနာ့္ဆႏၵက ျပတင္းေပါက္ေတြ မရွိတဲ့အိမ္ မျဖစ္ေစဖုိ႔ရယ္ပါ။
အခုေနာက္ပုိင္း နည္းပညာေတြ က်ယ္ျပန္႔လာတာနဲ႔အမွ် အင္တာနက္ကေန စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြကုိ ရွာေဖြၿပီး ဖတ္ရႈလုိ႔ရလာေတာ့ အဲဒီ Ebook ေတြကေန က်ေနာ္တုိ႔လက္လွမ္းမမွီေလာက္တဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ခြင့္ရခဲ့သလုိ အခုေနာက္ပုိင္း ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ Ebook ေတြကေန ဖတ္ျဖစ္ၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြဆုိရင္ လုိက္ရွာၿပီး ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခါတေလ စာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္ေတြမွာလည္း ရွာေတြ႔တာေတြ႔ေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိ ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕ 'ပင္လယ္နဲ႔တူေသာ မိန္းမမ်ား' ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ လုိခ်င္ေပမယ့္ မရႏုိင္ေသးဘူး။ တခါက စာအုပ္ဆုိင္တဆုိင္မွာ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ၿပီး ျပန္အလာ အဲဒီစာအုပ္ကေလးကုိ တခါျမင္လုိက္ဖူးေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ၀ယ္ဖုိ႔ေစ်းေမးၿပီး က်ေနာ့္အိတ္ထဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပုိက္ဆံက မျပည့္ေတာ့။ စာအုပ္ေလးကုိ တကုိင္ကုိင္နဲ႔ မခ်ရက္ ခ်ရက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ႏွေျမာစြာနဲ႔ စင္ေပၚမွာ အသာျပန္တင္ထားလုိက္မိတယ္။ ေနာက္တေန႔ က်ေနာ္ ဆုိင္ကုိ ျပန္သြားေတာ့ စာအုပ္က အဲဒီအေဟာင္းဆုိင္ေလးမွာ မရွိေတာ့။
က်ေနာ္ ဘယ္သြားသြား ထည့္သြားဖုိ႔ မေမ့တဲ့အရာက စာအုပ္ေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ သုံးအုပ္ အျမဲပါေလ့ရွိေတာ့ တခါတေလ ေမေမနဲ႔ ဖြားဖြားကေတာ့ က်ေနာ့္အိတ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဒီစာအုပ္ေတြ အသြားသယ္ အျပန္သယ္နဲ႔ မေလးဘူးလားလုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေလးတာ မေလးတာ သတိမထားျဖစ္ေပမယ့္ အခ်ိန္အားလုိ႔မွ စာအုပ္မဖတ္ျဖစ္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္မပါလာခဲ့ရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္အသိဆုံးျဖစ္ေတာ့ သြားေလရာ သယ္သြားျဖစ္ေလရဲ႕။
Ebook ေတြက အလြယ္တကူ ရွာေဖြလုိ႔ ရေပမယ့္ အလြယ္တကူေတာ့ ဖတ္ဖုိ႔မလြယ္ခဲ့။ က်ေနာ့္တုိ႔လုိ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ အျမဲလုိလုိထုိင္ေနတဲ့ သူေတြအဖုိ႔ေတာ့ အဆင္ေျပေကာင္းေျပႏုိင္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ေတာ့ အဆင္မေျပ။ ဒါေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ဖတ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ဖတ္လုိ႔လည္းရ ဘယ္သြားသြားသယ္သြားလုိ႔ရတဲ့ စာအုပ္ေတြကုိ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဓိက ကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ညီမေလးအတြက္ ရည္ရြယ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိ စာဖတ္ေစခ်င္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္အနီးအနားမွာရွိတဲ့ စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ ေပးဖတ္ခ်င္တယ္။
ဒါမွ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေလးဟာ ျပတင္းေပါက္ေတြရွိတဲ့အိမ္ တနည္းေျပာရရင္ စာအုပ္ေတြရွိတဲ့အိမ္ေလးျဖစ္မယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ညီမေလး အတိတ္ရဲ႕ သမုိင္းပုံရိပ္ေတြကုိ ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ျပတင္းေပါက္တေပါက္ရယ္၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ လူသားေတြရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဘ၀အစစ္အမွန္ကုိ ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ျပတင္းတေပါက္ရယ္၊ ညီမေလးကုိ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိျမႇင့္တင္ေပးႏုိင္မယ့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့ အလင္းေရာင္ကုိၾကည့္ဖုိ႔ ျပတင္းတေပါက္ရယ္၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေလးစားတတ္ဖုိ႔နဲ႔ စာနာနားလည္တတ္ဖုိ႔ ၾကည့္ျမင္ရမယ့္ ျပတင္းတေပါက္ရယ္…စတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေတြနဲ႔ျပည့္စုံၿပီး ထြန္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့ အိမ္ေလးျဖစ္ဖုိ႔ က်ေနာ္ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။
(၃၀.၃.၂၀၁၁)
No comments:
Post a Comment