မထားသင့္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခု

က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီက ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့စကားတခြန္းကုိ ၾကားခြင့္မရွိေတာ့ဘူးရယ္လုိ႔ ထင္မွတ္လုိက္တဲ့ တေန႔ က်ေနာ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ဆုိတာကို အျပစ္ျမင္ခ်င္လာတယ္။ အစကတည္းက မၾကံဳခဲ့ရရင္ က်ေနာ့္အတြက္ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ အလြမ္းခ်ည္းသက္သက္ေပးဖုိ႔ သူက်ေနာ့္ဆီ လာခဲ့တာပဲရယ္လုိ႔ ေတြးထင္ေနမိေတာ့တယ္။ တေယာက္တည္း အလြမ္းေတြနဲ႔ နာက်င္၀မ္းနည္းေစေတာ့ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား က်ေနာ့္ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ လာခဲ့ေလသလားပဲ။

 အခုေနာက္ပုိင္း အလြမ္းသီခ်င္းေတြၾကားရင္ မ်က္ရည္ေလး တ၀ဲ၀ဲနဲ႔ အရင္က က်ေနာ္မဟုတ္တဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အခ်စ္နဲ႔ထပ္တူ အဲဒီအလြမ္းေတြက ျဖစ္တတ္တာပါကလား။ က်ေနာ္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခ်စ္ဆုိတာ အခုလုိ က်ေနာ္ကခ်စ္ရတဲ့သူျဖစ္ခဲ့မယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ ေတြးထင္မထားခဲ့မိဘူး။ ၾကင္နာေႏြးေထြးတတ္သူကုိေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ့္အေပၚမွာ မၾကင္နာတတ္တဲ့သူတေယာက္ကုိ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ခ်စ္စကားေတြၾကားရျပန္ေတာ့ မခ်စ္တတ္သူကုိ တမ္းတမိတယ္။ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာက ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၀မ္းနည္းမႈေတြကုိ မလြတ္တမ္းၾကည့္ေနသူကုိေတြ႔ရေတာ့ ဂ႐ုမစုိက္တတ္တဲ့သူကုိ လြမ္းမိျပန္တယ္။ အဲဒါေတြ က်ေနာ့္ရဲ႕ မုိက္မဲ႐ူးသြပ္မႈေတြပဲလား မေျပာတတ္။

မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိရက္နဲ႔ တိတ္တဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့တာကိုက က်ေနာ့္အမွားရယ္ပါ။ မွားယြင္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုကုိ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဆုပ္ကုိင္ထားမိခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးမွတ္ထားတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ စာေၾကာင္းေလးတေၾကာင္းကုိ သြားေတြ႔မိတယ္။ '"Hope is a good breakfast, but it is a bad supper"  တဲ့။ ဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲဆုိတာေတာ့ အတိအက် မသိေတာ့ေပမယ့္ ဒီစာေၾကာင္းေလးက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အရမ္းကုိထိရွေစတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ မနက္စာအတြက္ ေကာင္းေပမယ့္ အလြန္ဆုိးတဲ့ ညစာလည္းျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စာေၾကာင္းေလးက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ တိတ္တဆိတ္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မွတ္စုစာအုပ္ထဲက ဒီစာေၾကာင္းေလးကုိ အရင္ကတည္းက ျမင္ေတြ႔မိခဲ့ပါရင္ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိး ၀င္လာခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ မွားယြင္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ဳိးကုိ အစကတည္းက က်ေနာ္ မထားသင့္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းလာတာ အေတာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီပဲ။ သံေယာဇဥ္ႀကီးတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဘယ္အရာမဆုိ အလြယ္တကူ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔ မလြယ္ေပမယ့္ အခ်ိန္သည္ အေကာင္းဆုံး သမားေတာ္ျဖစ္သည္ ဆုိသလုိပဲ တေန႔ေန႔ေတာ့…။

18.3.2011 (8:34PM)