ယုန္၀ါေလးနဲ႔ ယုန္ပုေလးတုိ႔ကုိ သိပ္လြမ္းတာပဲ။ တခါတခါ သူတုိ႔နဲ႔ ဒီတသက္ေတြ႔ခြင့္ၾကံဳႏုိင္ပါေတာ့မလားရယ္လုိ႔ အေတြး၀င္လာတာနဲ႔ ရင္ထဲမွာအလြမ္းေတြက ပုိကဲလာေနတာ သတိထားမိလာတယ္။ အရပ္ရွည္တဲ့ ယုန္၀ါေလးကုိ သိပ္ခ်စ္ရသလုိ အရပ္ပုပုေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ယုန္ပုေလးကိုလည္း မခ်စ္ဘဲ မေနႏုိင္ခဲ့။ ေအာ္…သံေယာဇဥ္မ်ား တယ္ေၾကာက္စရာပါလားလုိ႔ ေတြးမိတာ ခဏခဏ။
ခုခ်ိန္မွာ….ယုန္ကေလးေတြ ဘယ္နားမွာေရာက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္လုိ႔ စိတ္ကူးၾကည့္ေနမိေသး။
ဆုိင္ကယ္ကုိ ေနာက္ျပန္စီးတဲ့ ယုန္၀ါေလးကုိေတာ့ အရင္ကေမးလုိက္တုိင္း 'သူ႔သခင္လုိပဲ အအိပ္ႀကီးတယ္၊ ခုလည္း အိပ္ေနၿပီ' လုိ႔ ေျဖသံပဲ အျမဲၾကားေနရတယ္။ စုဗူးေလးျဖစ္တဲ့ ယုန္ပုေလးကေတာ့ တယ္အားကုိးရတယ္ဆုိပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အရင္က ယုန္ပုေလးကုိ အတင္းေခၚလာခဲ့ေသးတာပဲ။ ေနာက္မွ သနားလုိ႔ ျပန္ပုိ႔ေပးခဲ့ရတယ္။ စုဗူး ယုန္ပုေလးက သူ႔ကုိယ္ထဲမွာ အေၾကြေစ့ေလးေတြထည့္ၿပီး သိမ္းထားေပးမယ္ထင္တယ္။ ခုခ်ိန္မွာေကာ ယုန္္ပုေလးကုိယ္ထဲမွာ အေၾကြေစ့ေလးေတြနဲ႔ ေလးေလးပင္ပင္ ရွိေနေသးလား မသိ။
အင္း…က်ေနာ့္ရဲ႕ ယုန္၀ါေလးကေကာ ဘာေတြလုပ္ေနမွာပါလိမ့္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ယုန္၀ါေလးဆုိေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔အတူ ရွိမေနပါဘူး။ သူလည္း လူေတြလိုပဲ 'ေပ်ာ္ရာမွာမေန၊ ေတာ္ရာမွာေန' ဆုိသလုိ ေတာ္ရာမွာ သြားေနတာ ထင္ပါရဲ႕။ ေပ်ာ္ရာမွာေနဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ယုန္၀ါေလးတုိ႔ ေတြ႔ႏုိင္ေကာင္းပါေသးရဲ႕။
က်ေနာ့္ကုိ အဲဒီယုန္၀ါေလး လက္ေဆာင္ေပးတဲ့သူက ျမားခုႏွစ္ေခ်ာင္း မွန္ေအာင္ပစ္ၿပီး ယုန္၀ါေလးကုိ ရလာခဲ့တာပါတဲ့။ အဲဒီတုန္းက ယုန္၀ါေလးရလုိ႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ေနာ္က ျမားပစ္တာ ေတာ္လုိက္တာလုိ႔ေတာင္ မေျပာမိခဲ့ပါဘူး။
ဆုိင္ကယ္ ေနာက္ျပန္စီးတဲ့ ယုန္၀ါေလးကုိ ဖုန္တက္မွာစုိးလုိ႔ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္နဲ႔ ထုပ္ထားခံေနရဆဲပဲလား…။ စိတ္မွန္းနဲ႔ မွန္းၾကည့္ေနရတာ အေမာ။ ယုန္ကေလးေတြရဲ႕ ဓာတ္ပုံေလးေတြကုိ သတိရတဲ့အခါတုိင္း ၾကည့္မိတယ္။ လြမ္းတယ္ ယုန္ကေလးေတြရယ္…။
(၃.၄.၂၀၁၁)
No comments:
Post a Comment