ညီမေလးေရ…
ဒီတပတ္ မမႀကီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ ညီမေလးစာအုပ္ေတြ အခန္းထဲမွာ ႐ႈပ္ပြေနလုိ႔ ရွင္းေပးခဲ့တယ္ေနာ္။ ေရးၿပီးသား ဗလာစာအုပ္ေတြ၊ ပုံႏွိပ္စာအုပ္ေတြ၊ အၾကမ္းေရးဖုိ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ႐ႈပ္ပြေနတာပဲေလ။ အဲဒီစာအုပ္ေတြ ျပန္စီေပးရင္း အနက္ေရာင္ သာမန္ဗလာစာအုပ္ေတြထက္ႀကီးတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကုိ ေတြ႔ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ အဲဒီစာအုပ္ေလးကုိ လွန္ၾကည့္မိတယ္။
အဲဒီစာအုပ္ေလးက ေက်ာင္းစာေတြေရးတဲ့ စာအုပ္လည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ မမႀကီး လွန္လုိက္မိတဲ့ စာရြက္မွာ ပါတဲ့ စာေၾကာင္းေတြက ဘာတဲ့…
"ခ်စ္သူမွ မရွိတာ။ ရွိရင္လည္း ဘာမွ မလုပ္ဘူး" တဲ့။
‘ဗုေဒၶါ’ လုိ႔ မမႀကီး စိတ္ထဲကေန ေရရြတ္လုိက္မိတယ္ ညီမေလး။
ဘာရယ္ ေသခ်ာမသိေသးခင္ မမႀကီး ဒီစာေၾကာင္းေလးကုိျမင္ၿပီး စိတ္ပူသြားမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ ညီမေလးေရ။ အဲဒီစာေၾကာင္းေလးကုိေတြ႔ေတာ့ တျခားစာေၾကာင္းေတြ၊ စာမ်က္ႏွာေတြကုိ မဖတ္ဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီလုိနဲ႔ ေရွ႕ဆုံးစာမ်က္ႏွာကို သြားၾကည့္မိတယ္။ ပုံမွန္ ေရွ႕ဆုံးတစ္မ်က္ကုိ အလြတ္ထားၿပီး ဒုတိယစာမ်က္ႏွာကေန စၿပီးေရးထားတယ္။ Question တဲ့။ ဘာေမးခြန္းေတြမ်ားပါလိမ့္ဆုိၿပီး ေအာက္ကုိဆက္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ ပထမ ေမးခြန္းက အမည္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ မွတ္ပုံတင္ကတ္လုိပဲ အဖအမည္၊ ေနရပ္လိပ္စာ စတာေတြနဲ႔ အစျပဳထားတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္း ၆၃ ခုကုိ မမႀကီးေတြ႔ခဲ့တယ္ေလ။
ညီမေလးရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္စာအုပ္ဆုိေတာ့ ဒီစာအုပ္ကုိ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဆက္ဖတ္လုိ႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလားေတြးရင္း… တကယ္လုိ႔ ခြင့္ေတာင္းလုိက္ပါၿပီတဲ့… ညီမေလးက ဖတ္ခြင့္မျပဳႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး စာအုပ္ကုိ သိမ္းသြားရင္ေကာ ဘာတတ္ႏုိင္မွာတုန္းလုိ႔ စာအုပ္ကုိင္ရင္း ေတြးေနမိတယ္။ ဒီအတုိင္း မေျပာဘဲ ဖတ္ရင္ေကာ ညီမေလး သိမွာမွ မဟုတ္တာ။ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ခြင့္ေတာင္းၿပီးပဲ ဖတ္ရမလား ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေန တာ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာင္ ၾကာသြားေပါ့ ညီမေလးရယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အခန္းအျပင္မွာ ရွိေနတဲ့ ညီမေလးအနီးကုိ စာအုပ္ကုိင္ၿပီး ဒီစာအုပ္ခဏေလာက္ ဖတ္ခ်င္လုိ႔ပါလုိ႔ေျပာေတာ့ ခြင့္မျပဳခ်င္ ျပဳခ်င္နဲ႔ မမႀကီးကုိ ေပးဖတ္ခဲ့တယ္ေနာ္။ အဲဒီမွာ မမႀကီး စိတ္အ၀င္စားဆုံး ေမးခြန္းက မိမိဘ၀မွာ ေလးစားရဆုံး ပုဂၢိဳလ္ဆုိတ့ဲ ေမးခြန္းရယ္ အဲဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖထားတဲ့ အေျဖရယ္ကုိပါ။ အဲဒီစာအုပ္ရဲ႕ ေမးခြန္း ၆၃ခုထဲမွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အႀကိဳက္ဆုံးအရာေတြ၊ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵေတြရယ္နဲ႔ ၿပီးေတာ့ အေလးစားဆုံး ပုဂၢိဳလ္ စတာေတြကုိ ေမးထားတဲ့ လူတေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အေလ့စ႐ုိက္ကုိ အနည္းငယ္ထင္ဟပ္ေစတဲ့ အဲဒီေမးခြန္းနဲ႔ အေျဖေတြကုိ မမႀကီး စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။
ညီမေလးရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း ငါးဦးေလာက္က ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖေပးထားပုံပါပဲ။ အဲဒီငါးဦးမွာ သုံးဦးေလာက္က သူတုိ႔အေလးစားဆုံးပုဂၢိဳလ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိတဲ့ အေျဖကုိ ျမင္ေတာ့ေလ မမႀကီး အရမ္းကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျဖစ္မိတယ္။ အခုေခတ္လူငယ္ေတြ၊ တနည္းအားျဖင့္ ညီမေလးတုိ႔လုိ တုိင္းျပည္ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္လူူရြယ္ေလးေတြရဲ႕ အသိထဲမွာ ေလးစားတန္ဖုိးထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ေနေတာ့ အတုိင္းအသိ ၀မ္းသာမိပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ ကုိယ္စီနဲ႔။ ၀ါသနာဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမွာ ျပည္သူေတြအတြက္တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူနဲ႔၊ ကမၻာႀကီးအတြက္ အေထာက္အပ့ံျဖစ္တဲ့ လူသားျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူနဲ႔၊ စာေရးဆရာမ ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူနဲ႔။ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိယ္စီနဲ႔ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ ဖူးပြင့္လာၾကတာပဲေနာ္။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက 'မင္း အသြားခ်င္ဆုံး ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္' တဲ့။ ကုိရီးယား၊ စင္ကၤာပူလုိ႔ အမ်ားဆုံး ေျဖထားၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ ကုိရီးယားသြားခ်င္တယ္ ဆုိတာကေတာ့ ႐ုပ္သံအစီအစဥ္ေတြမွာ ဘယ္လုိင္းကုိၾကည့္ၾကည့္ မလြတ္တမ္း ေတြ႔ရတဲ့ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ မမႀကီး ယူဆပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက 'ေပ်ာ္ရင္ ဘာလုပ္လဲ' တဲ့။ ေပ်ာ္ရင္ ရယ္တယ္ လုိ႔ ႐ုိး႐ုိးစင္းစင္းေျဖထားတဲ့ ညီမေလး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မမႀကီး ခ်စ္လုိက္တာ။ ဘယ္ေလာက္ အျပစ္ကင္းသလဲေနာ္။ အဲဒါခံစားခ်က္မ်ဳိးက ကေလးဘ၀မွာပဲ ရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္ ညီမေလးရယ္။
ေနာက္ဆုံး အမွတ္ရမိတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ 'သင့္မွာ ခ်စ္သူရွိလားတဲ့၊ ခ်စ္သူရွိရင္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ျဖစ္တဲ့ ေဖာ္ေဖ၀ါရီ ၁၄ ရက္မွာ ဘာလုပ္လဲ' ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ညီမေလး သူငယ္ခ်င္း အားလုံးက ခ်စ္သူ မရွိပါဘူး ဆုိတဲ့ အေျဖေတြကုိ အားလုံးလုိလုိ ေျဖထားၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ မမႀကီး စာအုပ္ကုိ စစဖတ္ခ်င္း ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ 'ခ်စ္သူမွ မရွိတာ၊ ရွိရင္လည္း ဘာမွ မလုပ္ဘူး' ဆုိတာ ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖထားတာပါလားဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။
ခ်စ္သူဆုိတာကုိ ဖတ္မိလုိက္ေတာ့ ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ မမႀကီးရဲ႕ ညီမေလးမွာမ်ား…. ဆုိတဲ့ စုိးရိမ္ပူပန္မိေတြ အစေတာ့ ျဖစ္သြားမိေသးတယ္ ညီမေလးေရ။ အခ်စ္ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ပုထုဇဥ္လူသားပီပီ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ က်ိန္းေသေပါက္ ညီမေလးေတြ႔ရလာမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရမ္းငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ ညီမေလးကုိ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြ အ၀င္မခံေစခ်င္ေသးဘူး ညီမေလးရယ္။ အခုခ်ိန္မွာ မမႀကီးရဲ႕ ညီမေလး စာကုိသာ ႀကိဳးစားပါကြယ္။
ခ်စ္တဲ့
မမႀကီး
No comments:
Post a Comment