အေရာင္ေဖ်ာ့သြားတဲ့ အျဖဴေရာင္

အျဖဴေရာင္ေလးကုိ ေဆးလည္း မဆုိးနဲ႔…. အေရာင္ျပန္လြင့္ေအာင္လည္း မင္းမလုပ္နဲ႔…. အျဖဴေရာင္ေလးရဲ႕ အတုိင္းပဲ ထားကြယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္… ဆုန္သင္းပါရ္ရဲ႕ ႐ုိးသားခ်င္တယ္ဆုိတ့ဲ သီခ်င္းေလးကုိ နားေထာင္ရင္း ခုတေလာ… ျဖဴစင္တဲ့ သံေယာဇဥ္တြကုိ အေရာင္တင္ခ်င္ေနတဲ့ နင့္ကုိ သတိရလုိက္မိတယ္။

နင္နဲ႔ ငါက ဟုိးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိခဲ့ၾကတာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိခဲ့တာကေတာ့ ဆယ္တန္းႏွစ္မွေလ။ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ က်ဴရွင္တစ္ခုတည္းမွာ တက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္ သေဘာက်တဲ့ ေကာင္မေလးက ရြာမွာက်န္ခဲ့လုိ႔ သူ႔ဆီကုိ စာေရးခ်င္တယ္တဲ့။ ငါက လက္ေရး နည္းနည္းလွေတာ့ ငါ့ကုိေရးေပးဖုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ငါကုိယ္တုိင္က အဲလုိကိစၥမ်ဳိးေတြ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပမဲ့ နင့္ေကာင္မေလးကုိ ေပးဖုိ႔ စာေရးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက နင္ေျပာတဲ့ စကားလုံးေတြက ေထာက္ေနလုိ႔ စာေခ်ာေအာင္ ၀ုိင္းၿပီးစဥ္းစားေပးခဲ့ဖူးတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ၿပီး စာေတြအတူက်က္ခဲ့ၾကတယ္။ အတူျငင္းခုံခဲ့ၾကတယ္။ နင္ ခဏခဏ စ လုိ႔ စိတ္ဆုိးၿပီး ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ မေခၚဘဲလည္း ေနခဲ့ဘူးတယ္။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲႀကီးၿပီးေတာ့ ငါတုိ႔ေတြ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ ဘူးေနာ္။

ေနာက္ေတာ့ ငါတုိ႔လမ္းထဲကုိ နင္တုိ႔မိသားစုေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ အစကေတာ့ ငါလည္း နင္တုိ႔ ေျပာင္းလာမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ငါက အိမ္ကုိလည္း တစ္ခါတေလမွ ျပန္ျဖစ္တာကုိး။

မေတြ႕ျဖစ္တာ သုံးႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ ငါ့ကုိ လွလာတယ္လုိ႔ နင္ေျပာေတာ့ ငါျဖင့္ ရယ္ခ်င္လုိက္တာ။ နင္သာ မသိတာပါ…ငါက အရင္ကတည္းက လွတာပဲေလ…လုိ႔ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ ငါ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္က ငါတကယ္ေျပာတာဟ… နင့္ကုိ စေတြ႕တုန္းက မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိဘူး..။ ဘယ္က ေကာင္မေလးလဲလုိ႔ ငါေငး ၾကည့္ေနတာ…တဲ့။ အရင္လုိ ဆံပင္တုိကပ္ကပ္ေလးနဲ႔ ေယာက္်ားေလးပုံစံမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ နင္ အျမင္မွာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနမွာေပါ့။

နင္ ပထမဆုံး ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက နင့္ကုိ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ေတာ့ အသည္းေတြကြဲၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ နင့္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရေသးတယ္။ အခု နင္နဲ႔ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္း စကားျပန္စၾကည့္မိတယ္။ `ေဟ့ေရာင္… ဘယ္လုိလဲ… ဒဏ္ရာေတြ သက္သာသြားၿပီလား´

`ေအးေဆးျဖစ္သြားပါၿပီဟာ´

`မေအးေဆးလုိ႔လည္း ျဖစ္မလား… ဟုိက သားေလးလား သမီးေလးလားေတာင္ မသိဘူး… ရေနၿပီကုိ´ လုိ႔ ငါေျပာေတာ့ နင္က ရယ္ေနတယ္။

ငါ့စိတ္ထဲကေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အေျခအေနက ဒီေလာက္ မဆုိးေတာ့ဘူးလုိ႔ နင့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။ အခ်ိန္က ကုစားသြားမယ္ဆုိတဲ့ စကားက သိပ္မွန္တာပဲေနာ္။

ၿပီးေတာ့ နင္က ေျပာေသးတယ္ေနာ္…. `ငါ ေပးခဲ့တဲ့အခ်စ္က နည္းလုိ႔ထင္ပါတယ္ဟာ… သူတျခားတစ္ေယာက္ ကုိ ေရြးသြားတာ… ေနာက္တစ္ခါ ငါခ်စ္တဲ့သူကုိေတြ႕ရင္ သူ႔ကုိ ငါ့အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပးမယ္´ လုိ႔ နင္ေျပာေတာ့ နင့္စကားကုိ သေဘာက်လုိ႔ ငါရယ္ေနခဲ့တာပဲ။ နင္ပဲ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြးတတ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ အႏုိင္က်င့္ ဆုိးလုိ႔ရတုိင္း ဆုိးတတ္တဲ့ ငါ့အေပၚကုိလည္း သည္းခံၿပီး နင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးတာပဲေလလုိ႔ နင္ေျပာတတ္တယ္။ ငါ့မွာ ကံေကာင္းတာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ သိလား။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက ငါ့အေပၚ အလိုလုိက္ၿပီး ငါဆုိးသမွ်ဒဏ္ကုိ မညည္းမညဴခံၾကရွာတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ နင္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့။ တစ္ခါတခါ စိတ္တုိင္းမက်တာရွိရင္ စိတ္ကလည္း ေကာက္ေသးတယ္ေနာ္။

အခုဆုိရင္ နင္လည္း င့ါအနားမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္တစ္ခုမွာ အလုပ္သြားလုပ္ တာ ေလးႏွစ္ၾကာမယ္တဲ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ငါတုိ႔ေတြ အြန္လုိင္းကေန အဆက္အသြယ္ရေနေသးလုိ႔။ အြန္လုိင္းမွာ နင္တက္လာတဲ့အခ်ိန္ ငါ့ကုိ မေတြ႕ရင္ ဖုန္းဆက္တတ္လုိ႔ နင္ဖုန္းဆက္ရင္ စကားကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာရတယ္။ နင္ပုိက္ဆံကုန္မွာ စုိးလုိ႔ေလ။ ငါတုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံက ဖုန္းေခၚရတာ တျခားႏုိင္ငံေတြထက္ ပုိက္ဆံပုိကုန္တယ္ မဟုတ္လား။

နင္က အရင္အက်င့္ေတြ လုံး၀မေပ်ာက္ေသးဘူးေနာ္။ ငါ့ကုိေတြ႕တာနဲ႔ စေနာက္ၿပီး တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲဒီ စေနာက္ေနတဲ့ စကားေတြထဲမွာ အတည္ေျပာတာဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ ငါ မသိခ်င္ေယာင္ ပဲ ေဆာင္လုိက္မိတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ နင့္ရဲ႕ စေနာက္တတ္တာက ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့အတြက္ အသက္႐ွဴေခ်ာင္သြားတယ္။ အဲဒီအတည္ေျပာတာဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ ေနာက္ေျပာင္ၿပီးေျပာတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ငါေရာေထြးပစ္လုိက္ႏုိင္တယ္ေလ။ နင္ကေတာ့ အဲဒီစကားအတြက္ သက္ေသအထပ္ထပ္ထူၿပီး အခါခါ ရွင္းျပလုိ႔ေပါ့။

တစ္ခါတေလ အဲဒီစကားေတြခ်ည္း ထပ္ထပ္ၾကားရျပန္ေတာ့ ငါ့ကုိ မစနဲ႔ဟာလုိ႔… ေျပာမိတယ္။ ‘ေအးေနာ္… နင္ေျပာတာက နင့္ကုိ မစနဲ႔လုိ႔ပဲေျပာတာ… မခ်စ္နဲ႔လုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး’ လုိ႔ ေျပာတဲ့ နင့္ကုိ `ေဟ့ေရာင္…. ေသခ်င္လုိ႔လား… လာေနာက္ေနတယ္´ လုိ႔ ေအာ္လုိက္မိတယ္။ ဆက္ၿပီး နင္က ` ငါျပန္လာတဲ့အထိ ေစာင့္ေနာ္´ တဲ့။

ငါ့အခ်စ္ေတြကုိ နင္သိတယ္ဆုိရင္ ေတာ္ပါၿပီဟာ..ငါ ဘာကုိမွ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး…လုိ႔ နင္ဆက္ေျပာေတာ့ ငါ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ နင့္ကုိ မခ်စ္ပါနဲ႔လုိ႔လည္း ငါ့ကုိမတားပါနဲ႔…တဲ့။ နင့္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ ရွိၿပီးသား သံေယာဇဥ္ေလးကုိ မပြန္းပဲ့ေစခ်င္ဘူးဟာ။ ဒီေတာ့ စေနာက္တတ္တဲ့ နင့္အက်င့္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အဲဒီစကားေတြကုိ ငါ အေလးအနက္ မထားသလုိ ရယ္ေမာပစ္ခဲ့တယ္။

နင္ကေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္။ “အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့သူေတြက ႏႈိးရခက္တယ္” တဲ့။ အဲဒီစကားကုိလည္း ငါနဲ႔ မသက္ဆုိင္သလုိ ငါေနႏုိင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိသားစုနဲ႔ ေ၀းေနတဲ့ နင့္အတြက္ တစ္ခါတေလ ငါ အိမ္ျပန္ျဖစ္ရင္ သိရတဲ့ နင္တုိ႔ အိမ္က အေၾကာင္းေတြနဲ႔ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲမိတယ္။

နင့္ရဲ႕ ေမတၱာေတြကုိ ငါမသိသလုိေနလုိက္တာက ငါတုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မွာပါဟာ။ နင့္ကုိ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ထက္ မပုိႏုိင္တာကုိလည္း ငါ့ကုိယ္ငါ အသိဆုံးပါ။ အခ်စ္ဆုိတာ လုပ္ယူဖန္တီးလုိ႔ မရဘူးဆုိတာ နင္လည္း သေဘာေပါက္မွာပါ။ အဲဒီဖန္တီးလုပ္ယူလုိ႔မရတဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ နင့္ရဲ႕ ေမတၱာကုိလည္း ငါမသိက်ဳိးကၽြံျပဳေနရဦးမွာပါပဲ။