ယေန႔ေခတ္တြင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိ လူငယ္ေတြအတြက္ အတတ္ပညာသင္တန္းမ်ဴိစုံ ေပါမ်ားေသာ ေခတ္ကာလႀကီးျဖစ္သည္။ ဂ်ာနယ္ေတြ သတင္းစာေတြမွာပါတဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြၾကည့္လုိက္ရင္ သင္တန္းေၾကာ္ျငာေတြက အမ်ားသား။ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ား(IELTS၊ TOEFL)၊ တ႐ုတ္ဘာသာစကားသင္တန္းႏွင့္ အျခား ႏုိင္ငံျခားဘာသာစကားသင္တန္းအသီးသီး၊ နည္းပညာပုိင္းဆုိင္ရာ သင္တန္းမ်ား၊ LCCI စာရင္းကုိင္ဘာသာရပ္ သင္တန္း၊ Computer သင္တန္းမ်ား၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Management ) သင္တန္း ….စတဲ့ သင္တန္းေတြ အမ်ားအျပားပင္။ အဲဒီလုိ သင္တန္းေတြမ်ားတာ က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ပညာေရႊအုိးပင္ျဖစ္သည္။
သင္တန္းတခုတက္ဖုိ႔အတြက္ ကုန္က်သည့္ ေငြေၾကး၊ ေပးရမည့္ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ တန္ေအာင္ ေလ့လာသည့္ပညာတခုကုိ ရေအာင္ယူရမည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ သင္တန္းေၾကးေတြကလည္း နည္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ဖြင့္တဲ့ အခမဲ့ပညာဒါနသင္တန္းေတြလည္း ရွိသည္။ ဒီလုိပညာဒါနသင္တန္းေတြ ရွိသည့္အတြက္ ေငြေၾကးမျပည့္စုံလုိ႔ ပညာမရွာႏုိင္သူမ်ားအတြက္ အထူးပင္ေကာင္းမြန္လွသည္။ တခ်ဳိ႕ေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ေငြေၾကးျပည့္စုံပါလွ်က္ ပညာလုိခ်င္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ သင္တန္းတခုကုိ အေပ်ာ္သက္သက္ တက္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကုိယ္တက္သည့္သင္တန္းက လက္မွတ္တခုရခ်င္လုိ႔၊ ကုိယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက အဲဒီသင္တန္းကို တက္လုိ႔၊ အပ်င္းေျပသက္သက္ သင္တန္းတက္သူမ်ားလည္း ေတြ႔ဖူးပါ၏။
တခါ က်ေနာ္ၿမိဳ႕ထဲဘက္ကုိအသြား လမ္းမွာ တကၠသုိလ္တက္စဥ္က ခင္မင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္ ဆုံပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက မေတြ႔ၾကေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ အခုဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ျဖင့္ ျပန္ဆုံေသးလား စသည္ျဖင့္ စကားေတြ အလုအယက္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူက အခုေလာေလာဆယ္ အိမ္မွာေနရင္း သင္တန္းတခုတက္ေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း အဲဒီသင္တန္းကုိ ဘာအတြက္ေၾကာင့္တက္ျဖစ္တာလဲ၊ ၀ါသနာပါလုိ႔လား စသည္ျဖင့္ ေမးျမန္းမိသည္။ သူျပန္ေျဖတဲ့ အေျဖေၾကာင့္ က်ေနာ္အံ့ၾသသင့္မိသည္။ သူ႔အေျဖက ‘ဒီလုိပဲ အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းလုိ႔ တက္လုိက္တာပါဟာ။ ၀ါသနာပါလုိ႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး’ တဲ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ မနည္းလွေသာ သင္တန္းေၾကးနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ ႏွေျမာလုိက္တာဟု သူ႔ကို ေျပာမိလုိက္သည္။
ဟုတ္ပါသည္။ သူ႔လုိ သင္တန္းတခုကုိ ပ်င္းလုိ႔ တက္တဲ့သူ၊ မိဘက တက္ခုိင္းလုိ႔ တက္ရတဲ့သူ၊ သူငယ္ခ်င္းက အေဖာ္လာဆြယ္လုိ႔ တက္ျဖစ္တဲ့သူ၊ လက္မွတ္ေလးတခုရရင္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔လြယ္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ သင္တန္းတက္သူေတြ ….စတဲ့ ပညာလုိခ်င္တာ အဓိကမဟုတ္ဘဲ အေပ်ာ္သက္သက္ တက္တဲ့သူေတြက အမ်ားသားရယ္ပါ။ သင္တန္းလည္းၿပီးေရာ ေပးလုိက္ရတဲ့ ေငြေၾကးနဲ႔ အခ်ိန္အတြက္ စာရြက္ေလးတခုသာ ရလုိက္တာမ်ဳိး။ တၿပိဳင္နက္တည္း သင္တန္းေပါင္းစုံတက္ကာ ဘယ္ပညာကုိကုိမွမယ္မယ္ရရ မတတ္ကၽြမ္းဘဲ လက္မွတ္ေတြတပုံတပင္ရွိသူေတြလည္း မနည္း။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား လူငယ္ေတြမွာ သူတပါးေစစားမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအျမင္၊ ကုိယ္ပုိင္ အသိဉာဏ္နဲ႔ ေတြးေတာဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အရြယ္ေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ပညာသင္ခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း စာရြက္တရြက္ (ဘြဲ႔လက္မွတ္တခု)နဲ႔ လဲလွယ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခုဆက္ၿပီးလည္း ထုိနည္း၎အတုိင္းပင္ ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အနာဂတ္တခုလုံးဟာ အခ်င္းမရွိတဲ့ စာရြက္ေတြနဲ႔သာ အဆုံးသတ္ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ေပါလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေငြေပါလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္တန္းေတြတက္ေနတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစဘဲ တကယ္ပညာလုိခ်င္လုိ႔ ကုိယ့္ရဲ႕၀ါသနာ၊ ကုိယ့္ရဲ႕ဉာဏ္ပညာနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ သင္တန္းမ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္တက္ေရာက္ႏုိင္ေစဖုိ႔ရာ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment